Yaşam kendi çelişkisiyle tamamlanır.  Tıpkı Gül ve Diken gibi…  Zarafet, kırılganlığıyla değil, dirençle bütünleştiğinde anlam kazanır.  Her yara bir bellektir; her direnç, sessizce örülmüş bir geleceğin harcıdır. Kolay olan geçici bir huzur, uzun bir uyku gibi avutucudur. Oysa zor olan, birlikte taşınan yüklerde, paylaşılmış acılarda şekillenir. İnsan, sınandıkça derinleşir; Gerçek, sadece bedel ödeyenlerin dilinde yankı bulur.